انواع فلاکس ها در جوشکاری اکسی استیلن

به علت ترکیب آتمسفر محیط با حوضچه مذاب جوش که باعث کاهش استحکام جوش می شود باید از فلاکس به عنوان محافظ استفاده نمود. فلاکس از اکسید شدن حوضچه مذاب جلوگیری می کند. فلاکس ماده ایی سوختنی است و فلز نمی باشد. هنگام جوشکاری، فلاکس یا اکسیدها واکنش داده و باعث تشکیل پوستهایی روی جوش می شود تا بتواند حفاظت را انجام دهد. فلاکس به شکل های پودر، خمیر و مایع می باشد.

فلاکس در جوشکاری اکسی استیلن یا مستقیما روی فلز مبنا زده می شود و یا انتهای سیم جوش گرم شده را وارد فلاکس می کنند. پس از جوشکاری پوسته تشکیل شده را می توان توسط سنگ زدن و دیگر وسایل از این قبیل از بین برد. در جوشکاری گاز برای فولادها فلاکس استفاده نمی شود بلکه برای جوشکاری چدن، فولاد زنگ نزن، بیشتر فلزات غیر آهنی مانند سرب ، روی و بعضی فلزات گران بها استفاده میشود .

فلاکس برای جوشکاری چدن در جوشکاری اکسی استیلن

 فلاکس سیالیت سرباره آهن سیلیکات قابل ذوب را افزایش می دهد و نیز به برداشتن سرباره از روی گرده جوش کمک می کند. فلاکس های مخصوص چدن خاکستری معمولا از بوراید یا اکسید بوریک، سود سوز آور و مقادیر کمی از ترکیباتی مانند کلراید سدیم و غیره ساخته شده است.

فلاکس برای جوشکاری فولاد زنگ نزن در فرآیند جوشکاری اکسی استیلن

برای کنترل مذاب و ایجاد یک جوش سالم ،تمیز و زیبا احتیاج به یک فلاکس می باشد. فلاکس باید به قسمت زیر درز جوش اعمال شود تا از اکسید شدن آن جلوگیری کند. فلاکس مخصوص جوشکاری فولاد زنگ نزن ممکن است از براکس یا اکسید بوریک، فلدسپار و غیره تشکیل شده باشد.

فلاکس برای جوشکاری آلومینیوم و آلیاژهای آن در فرآیند جوشکاری اکسی استیلن

 برای جوشکاری آلومینیوم فلاکس لازم می باشد زیرا از تشکیل لایه اکسیدی روی فلز جلوگیری می کند. به کار بردن یک فلاکس باعث جدانمودن اکسیدها شده و آنها را به سمت سرباره قابل ذوب انتقال می دهد. سرباره قابل ذوب از فلز مبنا سبک تر بوده ورودی سطح حوضچه جوش قرار می گیرد. این فلاکس یا توسط برس کشیدن روی فلز مبنا اعمال می شود و یا از طریق تماس دادن انتهای سیم جوش به داخل ظرف محتوی فلاکس انجام می گیرد. هم چنین این فلاکس از ترکیباتی مانند تیتانیوم، سدیم و پتاسیم به صورت خمیر یا پودر فراهم می شود. فلاکس می تواند از کلراید پتاسیم ، کلراید تیتانیوم و غیره تشکیل شود. پس از جوشکاری باید در سرتاسر فلز جوش، فلاکس باقی مانده تمیز شود زیرا وجود آن منشا خوردگی در فلر می شود. عمل تمیز کردن را می توان توسط آب گرم و یا برس سیمی انجام داد.

فلاکس برای جوشکاری مس و آلیاژهای آن در فرآیند جوشکاری اکسی استیلن

مس خالص احتیاج به فلاکس ندارد. اما آلیاژهای آن احتیاج به فلاکس های براکس دارد. این فلاکس می تواند شامل کلراید سدیم، فلوراید پتاسیم، کلراید منیزیم، کلراید باریم و غیره باشد. این فلاکس کاملا خورنده است و لذا باید پس از جوشکاری از روی گرده جوش برداشته شود که این می تواند توسط آب گرم یا برس سیمی انجام گیرد. اگر فلاکس باقی مانده حذف نشود به طور سریع با جوش برخورد کرده و استحکام آلیاژ منیزیم را کاهش می دهد.

فلاکس برای جوشکاری منیزیم و آلیاژهای آن در فرآیند جوشکاری اکسی استیلن

 این نوع فلاکس باید به سرتاسر لبه های فلز مبنا و سیم جوش اعمال شود. این فلاکس شامل کلراید سدیم، فلوراید پتاسیم، کلراید منیزیم، کلراید باریم و غیره می باشد. این فلاکس کاملا خورنده است و لذا باید پس از جوشکاری از روی گرده جوش برداشته شود که این می تواند توسط آب گرم یا برس سیمی انجام گیرد. اگر فلاکس باقی مانده حذف نشود به طور سریع با جوش برخورد کرده و استحکام آلیاژ منیزیم را کاهش می دهد.

فلاکس برای جوشکاری نیکل و آلیاژهای آن در فرآیند جوشکاری اکسی استیلن

نیکل خالص احتیاج به فلاکس ندارد اما آلیاژهای آن نظیر مونل و اینکونل به خاطر تمیز شدن فلز مبنا و شکست شدن اکسیدهای ناشی از آلیاژهای آن باید فلاکس به کار رود. این فلاکس از ایجاد رسوب جلوگیری کرده و باید توسط برس به قطعه کارو سیم جوش اعمال شود.